Wartości referencyjne hemoglobiny glikowanej (HbA1c) dla pacjentów chorujących na cukrzycę: 

  • Ogólnym celem wyrównania glikemicznego jest HbA1c ≤ 7%.
  • Jeśli choroba trwa krócej niż 5 lat to docelową wartość HbA1c ustalono na ≤ 6,5%.
  • Natomiast u osób w zaawansowanym wieku z wieloletnią cukrzycą i istotnymi powikłaniami lub wielochorobowością, gdy przewidywany czas przeżycia jest krótszy niż 10 lat, wartość docelowa wynosi 8 – 8,5%.

Częstotliwość wykonywania badań HbA1c: 

  • Dla większości pacjentów z cukrzycą zaleca się wykonywanie pomiaru HbA1c raz w roku. 
  • W przypadku pacjentów z trudno kontrolowaną cukrzycą lub zmieniającym się leczeniem, częstotliwość ta może być zwiększona, ale nie częściej niż co 3 miesiące. O częstości decyduje lekarz prowadzący.

Czas potrzebny do osiągnięcia prawidłowych wartości HbA1c po rozpoczęciu leczenia: 

  • Czas potrzebny do osiągnięcia prawidłowych wartości HbA1c po rozpoczęciu leczenia zależy od wielu czynników, takich jak rodzaj leczenia, indywidualna reakcja organizmu, stan zdrowia pacjenta itp.
  • W przypadku farmakoterapii przeciwcukrzycowej zmiany w HbA1c mogą być obserwowane po kilku tygodniach stosowania leków. Jednak pełny efekt terapeutyczny może wymagać kilku miesięcy, szczególnie jeśli dawki leków muszą być stopniowo dostosowywane, a także jeśli wprowadzane są zmiany w diecie i aktywności fizycznej.

Jednakże, warto zauważyć, że badania wciąż nie są jednoznaczne i nie ma pełnej pewności co do tego związku. Istnieje wiele czynników, które mogą mieć wpływ na ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. 

 

Jeśli masz obawy dotyczące swojego leczenia, skonsultuj się z lekarzem lub specjalistą, który będzie mógł ocenić Twoją sytuację indywidualnie i przeanalizować potencjalne ryzyko w kontekście korzyści wynikających z leczenia depresji. 

Przeciwwskazaniami do wykonania testu są:

  • wcześniej rozpoznana cukrzyca, 
  • choroby przewodu pokarmowego mające wpłPrzeciwwskazaniami do wykonania testu są: 
  • wcześniej rozpoznana cukrzyca, 
  • choroby przewodu pokarmowego mające wpływ na wchłanianie glukozy, np. celiakia, 
  • ostre stany zapalne (bezpośredni stan po udarze czy zawale, a także infekcja), 
  • przyjmowanie leków mogących wpływać na podwyższenie glukozy we krwi – glikokortykosteroidy, niektóre beta blokery czy diuretyki tiazydowe. yw na wchłanianie glukozy, np. celiakia, 
    ostre stany zapalne (bezpośredni stan po udarze czy zawale, a także infekcja), 
    przyjmowanie leków mogących wpływać na podwyższenie glukozy we krwi – glikokortykosteroidy, niektóre beta blokery czy diuretyki tiazydowe. 

Sok z cytryny jest kwaśny ze względu na zawartość kwasu cytrynowego, co może wpłynąć na poziom glukozy we krwi poprzez stymulację wydzielania insuliny. 

Zaleca się, aby przed przeprowadzeniem testu OGTT nie spożywać kwaśnych napojów ani pokarmów, takich jak sok z cytryny, ponieważ mogą one zakłócać wyniki testu poprzez wpływ na gospodarkę glukozową organizmu. Dlatego też, jeśli planujesz przeprowadzenie testu OGTT, ważne jest, abyś postępował zgodnie z zaleceniami lekarza i nie modyfikował roztworu do testu poprzez dodawanie składników, takich jak sok z cytryny, bez konsultacji z personelem medycznym. 

Ich celem jest reprezentowanie interesów pacjentów, świadczenie wsparcia, edukacja, a także działanie na rzecz poprawy opieki zdrowotnej i warunków leczenia. Organizacje te mogą angażować się w kampanie edukacyjne, działania legislacyjne oraz wspierają pacjentów w codziennym funkcjonowaniu związanym z ich schorzeniem. 

 

Organizacje propacjenckie mogą odegrać istotną rolę w poprawie jakości opieki zdrowotnej poprzez reprezentowanie perspektywy pacjentów, podnoszenie świadomości na temat konkretnych chorób lub problemów zdrowotnych, a także wspieranie badań naukowych i działań mających na celu poprawę jakości życia osób dotkniętych daną chorobą. 

Istnieje wiele schematów dawkowania insuliny, które mogą być stosowane w zależności od potrzeb pacjenta. Dawkowanie to jest ustalane przez lekarza na podstawie indywidualnych potrzeb i odpowiedzi organizmu pacjenta na insulinę. To samo dotyczy leków doustnych lub iniekcyjnych innych niż insulinach. Leczenie musi być skrojone na miarę każdego pacjenta w sposób indywidualny.  

Warto zdecydować się na firmę cateringową z polecenia i dopytać, czy znają specyfikę diety dla osoby z cukrzycą. Czasami lepszą i tańszą opcją jest skorzystanie z indywidualnej konsultacji dietetycznej i dopasowanie diety pod własne indywidualne potrzeby.

Istnieje wiele podejść do zbilansowanej diety w cukrzycy, ale ogólnie rzecz biorąc, zbilansowana dieta dla osób z cukrzycą powinna uwzględniać następujące elementy: 

 

1. Węglowodany: Kontrola spożycia węglowodanów jest kluczowa dla osób z cukrzycą, ponieważ węglowodany mają największy wpływ na stężenie glukozy we krwi. Dieta w cukrzycy powinna uwzględniać złożone węglowodany o niskim indeksie glikemicznym, które powoli uwalniają glukozę do krwiobiegu. 

 

2. Błonnik: Spożycie błonnika pokarmowego może pomóc w kontrolowaniu stężenia glukozy we krwi. Dieta dla osób z cukrzycą powinna zawierać odpowiednią ilość błonnika z warzyw, owoców, pełnoziarnistych produktów zbożowych; minimalna dzienna podaż błonnika pokarmowego powinna wynosić 25 g lub 15 g/1000 kcal diety,   

 

3. Tłuszcze: Zbilansowana dieta powinna uwzględniać zdrowe tłuszcze, takie jak nienasycone kwasy tłuszczowe znajdujące się w olejach roślinnych czy orzechach. Tłuszcze nasycone powinny być ograniczane (występują w produktach pochodzenia zwierzęcego). 

 

4. Białko: Odpowiednia ilość białka może pomóc w utrzymaniu równowagi glikemicznej i poczucia sytości. 

 

5. Monitorowanie spożycia: ważne jest monitorowanie spożycia kalorii i proporcji składników odżywczych, aby utrzymać prawidłową masę ciała. 

 

Ważne jest, aby osoba z cukrzycą konsultowała się z dietetykiem, aby dostosować dietę do swoich indywidualnych potrzeb i preferencji żywieniowych. Zbilansowana dieta powinna być spersonalizowana, uwzględniając indywidualne czynniki zdrowotne i styl życia. 

Według wytycznych Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego rozpoznanie cukrzycy można zrobić tylko na podstawie oznaczenia hemoglobiny glikowanej.

Stan przedcukrzycowy charakteryzuje się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi, który nie jest jednak na tyle wysokie, aby zdiagnozować cukrzycę typu 2.  

 

Badania wykazały, że utrata masy ciała poprzez zmianę diety i regularne ćwiczenia fizyczne może zdecydowanie zmniejszyć ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 u osób ze stanem przedcukrzycowym. Odpowiednia dieta pozwala utrzymać glikemię na stabilnym poziomie.  

 

Regularna aktywność fizyczna również odgrywa istotną rolę w zarządzaniu stanem przedcukrzycowym. Ćwiczenia fizyczne pomagają zwiększyć wrażliwość na insulinę, poprawić kontrolę glikemiczną oraz pomóc w utracie lub utrzymaniu prawidłowej masy ciała. 

 

Dlatego też, poprzez wprowadzenie zdrowej diety i regularnej aktywności fizycznej, istnieje realna możliwość cofnięcia stanu przedcukrzycowego i zmniejszenia ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2. Ważne jest jednak, aby te zmiany były wprowadzane pod nadzorem lekarza lub dietetyka w celu optymalnego dostosowania do indywidualnych potrzeb i zdrowia pacjenta. 

Słodycze bardzo często oprócz węglowodanów prostych (które szybko podnoszą glikemię) zawierają również tłuszcze w całkiem dużej ilości (szczególnie słodycze z czekoladą, kremem). Po takich słodkościach glikemia będzie wzrastała nie tylko w krótkim odstępie po posiłku, ale także później: po 4−6 godzinach.  

Drugą bardzo ważną kwestią jest jakość tłuszczów, jakie znajdują się w słodyczach. Bardzo często są to tłuszcze (kwasy tłuszczowe nasycone, izomery trans kwasów tłuszczowych, tłuszcze utwardzone), które niekorzystnie działają na profil lipidowy naszego organizmu – podwyższają stężenie cholesterolu ogólnego, cholesterolu frakcji LDL, natomiast cukry proste podnoszą triglidecydy.  

Dobrym rozwiązaniem jest świadome wybieranie słodkości lub robienie ich w domu ze składników, które znamy. Na wizycie kontrolnej warto zapytać, co i w jakiej formie można spożywać. Warto zapytać przy tym, w jaki sposób dawkować insulinę na słodkości oraz jak sobie radzić z przedłużającą się hiperglikemią. Edukacja to podstawa w tym przypadku.  

Podstawowym urządzeniem do monitorowania glikemii jest zawsze glukometr. Natomiast wyniki z glukometru można porównać do robienia zdjęć podczas wycieczki. Widzimy tylko poszczególne punkty, momenty. Nie jesteśmy w stanie zobaczyć tego, co było pomiędzy tymi punktami. Systemy CGM można porównać do robienia wideo podczas wycieczki – czyli widzimy całość. Założenie sensora CGM dopełnia działanie glukometru. Przydaje się szczególnie na początku leczenia, podczas zmian terapii, podczas sytuacji takich jak ostra infekcja, aktywność fizyczna. Dodatkowo systemy CGM pokazują nam trendy glikemii, co oznacza, że pacjent widzi, czy glikemia za chwilę wzrośnie czy będzie spadać. Co nam to daje? Możemy szybko zareagować, z wyprzedzeniem. Jest to potrzebne zwłaszcza w przypadku hipoglikemii.  
Glukometr jest narzędziem, które zawsze powinno być przy każdym pacjencie chorującym na cukrzycę, a CGM może być używany okresowo.  

Istnieje kilka czynników, od których zależy częstotliwość pomiarów glikemii: 

 

1. Rodzaj cukrzycy: osoby z cukrzycą typu 1 zazwyczaj muszą monitorować stężenie glukozy we krwi częściej niż osoby z cukrzycą typu 2, ze względu na konieczność obliczania podaży insuliny. 

 

2. Rodzaj terapii: osoby leczone insuliną zazwyczaj muszą monitorować stężenie glukozy częściej, zwłaszcza jeśli stosują intensywną terapię insulinową lub pompę insulinową. 

 

3. Stan zdrowia: w przypadku powikłania choroby, infekcji, zmiany dawek leków czy ciąży może być konieczne częstsze monitorowanie glikemii. 

 

4. Cele terapeutyczne: osoby dążące do lepszej kontroli glikemii lub optymalizacji terapii mogą potrzebować częstszych pomiarów glikemii w celu śledzenia wpływu diety, aktywności fizycznej i leczenia na poziom glikemii we krwi. 

 

Zaleca się, aby osoby z cukrzycą przeprowadzały pomiary glikemii co najmniej kilka razy dziennie, zwłaszcza na czczo, przed posiłkami i przed snem. Jednakże, ostateczna częstotliwość pomiarów powinna być ustalana we współpracy z lekarzem, który może dostosować ją do indywidualnych potrzeb i sytuacji zdrowotnej pacjenta. Ważne jest również, aby pomiary były wykonywane systematycznie, ponieważ umożliwia to lekarzowi analizę trendów glikemii i dostosowanie terapii. 

Dodatkowo, będzie wsparciem w trudnych momentach. Cukrzyca to choroba przewlekła, trwająca do końca życia. Warto mieć wsparcie w kimś bliskim, kto zdaje sobie sprawę z tego, co należy robić. Nie bójmy się prosić o pomoc naszych bliskich.